Foekje Dillema, Burum, 18-9-1926 – Kollum, 5-12-2007
Foekje Dillema, uit een zeer arm gezin in Burum, bleek een uitzonderlijk looptalent. Toen zij in 1948 voor het eerst deelnam aan een hardloopwedstrijd was zij direct veruit de snelste. Zonder enige vorm van training. Die heeft zij daarna wel gevolgd bij de Leeuwarder atletiekvereniging Vitesse. In 1949 nam ze deel aan een interland tegen Italië. De 200 meter won ze met afstand en op de estafette 4 x 100 meter zette ze een grote achterstand om in winst.
Zij was een grote concurrent van Fanny Blankers – Koen, destijds de onbetwiste nummer 1 van de Nederlandse atletiek. Helaas hebben ze maar een enkele keer tegen elkaar gelopen.
Haar forse gestalte, zware stem en kracht leverden geregeld het commentaar op dat ze wel een man leek. Om mee te mogen doen aan de Europese Kampioenschappen in 1950 (Brussel augustus) werd door de IAAF (Internationale Atletiek Federatie) een geslachtskeuring vereist. Deze weigerde zij. Omdat het bericht dat ze vanwege deze weigering voor het leven werd geschorst haar pas bereikte toen ze in Amsterdam aankwam voor het vertrek naar Brussel, werd ze daar op het station van op de hoogte gesteld en weer naar Burum gestuurd.
Ze heeft daarop haar atletiekschoenen opgeborgen en nooit weer een wedstrijd gelopen. Wel bleef zij actief in de plaatselijke sport en is nog jarenlang actief geweest als trainer van de plaatselijke gymnastiekvereniging.
Pas na haar dood heeft de KNAU haar gerehabiliteerd en haar record op de 200 meter in 1948 alsnog in de boeken opgenomen. Haar echte rehabilitatie kwam na een programma van “Andere Tijden Sport” waarin haar verhaal werd verteld.
In het Kollumer museum onder andere verhalen over haar van dorpsgenoten en medeatleten, foto’s van Foekje in Burum en Kollum en een (klein) deel van haar medailles. De meeste zijn in 2011 bij een diefstal verloren gegaan.
